Nog even over het afscheid in Afrika...

Misschien is het leuk om nog even wat te schrijven over de laatste weken in Afrika.
Deze weken waren vooral druk, druk met alles afronden en druk met het voorbereiden van ons afscheid. Hierdoor is onze laatste week in Tjova dan ook voorbij gevlogen! We hadden ons laatste huisbezoek, onze laatste workshop over het maken van een eigen groententuin, we hebben gekeken bij de kleuterschool van Agnes in Mbapuka die net opgestart was (wij hadden Agnes training gegeven en daarna nog begeleid), we brachten een bezoek aan Frans Dimbare een jeugdcentrum in de buurt, Laura kon eindelijk haar 'Windows of Hope-groepje' afronden en Nienke slaagde met vlag en wimpel voor haar stage!

Toen brak de laatste vrijdag in Tjova aan, de dag van ons afscheid bij school en de lokale bevolking. We vertrokken 's ochtends als eerste naar de school van Mbapuka want Agnes had ons laten weten dat ze liedjes voor ons ingestudeerd had met het schoolkoor om ons te bedanken. Aangekomen moesten we een aardig tijdje wachten want alles moest nog voorbereid worden; alles werd netjes geharkt,kinderen werden verzameld en er werden 3 stoelen voor ons neergezet om op te zitten (Ellen was er ook bij). En toen begon het, echt super mooi en ze bleven maar zingen! De helft te verstaan, de helft niet, dan kwamen onze namen weer langs, of Holandi, of 'tunatumera thikuma' wat 'heel erg bedankt' betekend. Er leek geen einde aan te komen waardoor we op een gegeven moment moesten zeggen dat we nog tijd hadden voor één liedje want we hadden om 10.00 uur weer op de Kordon school in Tjova afgesproken... Na uitgezwaait te zijn vertrokken we dan ook daar naartoe.

Daar aangekomen kregen we ook eerst weer een mooie uitvoering van liedjes, waarna een geweldige speech (ahum, meer lachwekkend) van de hoofdmeester volgde. We hebben de kinderen nog voor de laatste keer laten kleuren en hadden dankzij een geweldige donatie voor elk kind een knuffel met bijbeltekst en ballon om mee te geven. Ook kreeg elk kind een zakjes chips, hetgeen wat overbleef werd met lust opgegeten door de hoofdmeester en leraren toen wij er even niet waren... Schijnt heel normaal te zijn in Afrika, zouden we inmiddels aan gewend moeten zijn, maar blijft toch errug raar!
Voor de school hadden we een nieuwe kinderbijbel als kado en we hadden Johnny (een van de plaatselijke werkers van Philadelphia) stelten laten maken. Dit kado viel erg goed in de smaak, de kinderen en leraren hadden nog nooit zoiets gezien en vonden het geweldig!
Nadat we afscheid van de kinderen hadden genomen, dronken we nog wat met de leraren en aten natuurlijk de hele bak koek die we mee hadden genomen op.

Daarna was het tijd om naar de Cuca shop te gaan om daar afscheid te nemen van Grace, onze tolk en vriendin. Na een halfuurtje gehangen te hebben was het tijd om terug te gaan voor ons afscheidsfeestje van de werkers van Philadelphia. We lieten het promotiefilpmje van Philadelphia zien dat in de tijd dat wij er net waren gemaakt was. Ze keken hun ogen uit! Nog wat foto's van in het begin, lekker frisdrankje en wat te eten erbij en toen nam Johnny ons nog even mee op een watu-tochtje over de Kavango. Een watu is een uitgeholde boomstam waar de plaatstelijke bevolking mee vaart op de rivier. Echt super om daar ook eens in te zitten!

Toen brak het weekend van inpakken aan... Zaterdag en zondag hebben we dan ook vooral gebruikt om alles in te pakken, op en leeg te ruimen en schoon te maken. Maandagochtend vroeg zijn we naar Windhoek vertrokken, waar we vroeg in de avond aankwamen. In Windhoek nog wat souvenirs gezocht en gekocht en een heerlijk 'bedank-etentje' van Ellen en Leoni gehad bij Joe's beerhouse. Daar aten wij een 'Bushman sosatie', een spies waar vlees aan zit van allerlei wild: kudu, krokodil, struisvogel, zebra en kip, errug lekker!

Donderdagochtend was het inpakken en nog even langs de Milky lane om een heerlijk ijsje te eten voor we naar het vliegveld gingen. Daar was het dat toch echt tijd voor het afscheid van Ellen en Leoni... Afrikamama's, we zullen jullie missen hoor!
Na een nachtje vliegen landden we om 11.04 uur weer op Nederlandse bodem, waar we werden opgewacht door een grote groep vrienden en familie, heel leuk, Tnx dat jullie er allemaal waren!

En nu is het wennen in het koude kikkerlandje...
Hoe dat wennen ons vergaat als het echte leven weer gaat beginnen laten we nog wel weten.

Voor nu eerst baie dankie voor iedereen die aan ons gedacht en met ons meegeleefd heeft toen we in Afrika zaten, en voor alle welkom thuis kaarten, woorden, enz die we mochten ontvangen!

Dik drukkie van ons!